Ciąża jednopłodowa – Zespół Jednego Szczenięcia

Zespół Jednego Szczenięcia nazywany przez weterynarzy ciążą jednopłodową to zaburzenie będące problemem wśród zwierząt towarzyszących zagrażającym zarówno życiu szczeniaka jak i suki. Tematykę opisali w osobnym artykule lekarze z Katedry Rozrodu z Kliniką Zwierząt Gospodarskich (Wydział Medycyny Weterynaryjnej, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu).

Ich zdaniem często jedynym wyjściem pozytywnego zakończenia przebiegu ciąży jednopłodowej (łac. partus gravis) jest cesarskie cięcie. I chociaż przypadek Zespołu Jednego Szczenięcia w przypadku suk jest przypadkiem rzadkim, tak ciężki poród u suk wynosi ok. 5 proc. wszystkich porodów. Zdaniem weterynarzy dane te mogą być zaniżone, zwłaszcza w stosunku do ras psów narażonych szczególnie na trudny poród (m.in. terierów, ras krótkoczaszkowych (brachycefalicznych) czy ras ras miniaturowych). W tej liczbie procentowej znajdują się też ciąże jednopłodowe.

„Najbardziej prawdopodobną przyczyną zespołu jednego szczenięcia jest obumarcie większości zarodków przed 30. dniem ciąży i ich resorpcja. Z badań Robertsona i wsp. (1993) wynika, że aż 13% zarodków obumiera w pierwszej połowie ciąży. Według niektórych autorów na wielkość miotu może wpływać temperatura otoczenia oraz wilgotność powietrza. Najwyższy odsetek obumarcia zarodków stwierdzono podczas lata. Zamieranie zarodków może mieć tło zakaźne lub niezakaźne. Zaobserwowano również mniej liczne mioty u suk starszych. Według Jacksona zespół jednego szczenięcia najczęściej pojawia się u terierów szkockich oraz u małych ras”

– twierdzą autorzy artykułu „Zespół jednego szczenięcia – rozpoznawanie i postępowanie” opublikowanego na Magwet.pl – lek. wet. Karolina Błasiak, lek. wet. Ewa Stańczyk, dr hab. Wojciech Niżański, dr n. wet. Małgorzata Ochota, lek. wet. Agnieszka Antończyk, lek. wet. Natalia Mikołajewska.

Stwierdzenie obecności jednego tylko płodu jest istotne ze względu dysproporcje płodowo-matczyne i zagrożenie życia suki z powodu możliwości obumarcia w niej jedynego płodu i rozpoczęcia procesów gnilnych.

Zdaniem wspomnianych wyżej lekarzy istnieje kilka przesłanek sugerujących ciężki poród u suk:

• przedłużająca się ciąża bez oznak zbliżającego się porodu
• brak oznak zbliżającego się porodu powyżej 24-36 godzin od spadku temperatury ciała
• brak oznak zbliżającego się porodu po powrocie temperatury ciała do normy
• silne bóle porodowe trwające 20-30 minut bez wyparcia płodu
• słabe, przerywane bóle porodowe trwające 1-2 godziny bez wyparcia płodu
• zielony wypływ z pochwy bez wyparcia płodu
• objawy niepokoju i osłabienia matki (skomlenie, nieprawidłowa postawa, apatia, drżenie, duszność).

Aby mieć pewność, specjaliści polecają zwłaszcza badanie ultrasonograficzne oraz badanie radiograficzne.

Jak dodają weterynarze, badanie ultrasonograficzne pozwala na ocenę wzrostu i rozwoju płodu, wykrywanie jego ewentualnej resorpcji, niedotlenienia oraz śmierci płodu, jednak przy podejrzeniu zespołu jednego szczenięcia należy wykonać także zdjęcie rentgenowskie jamy brzusznej w projekcji bocznej i brzuszno-grzbietowej w celu określenia wielkości płodu, jego ułożenia oraz szerokości miednicy suki.

Najczęstszym wyjściem z trudnej sytuacji jest w tym przypadku tzw. cesarskie cięcie.

Źródło: Magazyn Weterynaryjny – magwet.pl – rok 2011/RW

fot. Pixabay.com

Czytaj także: ABC ciąży u psów. Vademecum hodowcy!