Muzeum psich obroży. Tak, ono istnieje naprawdę i to w rezydencji królów!

Na terenie brytyjskiego hrabstwa Brothers, w rezydencji królów w zamku Leeds, znajduje się niezwykłe muzeum – muzeum obroży dla psów. Muzeum odwiedza rocznie około pół miliona gości.

Muzeum psich obroży – geneza

Kolekcja obroży dla psów została zebrana przez średniowiecznych irlandzkich kolekcjonerów Johna Hunta i jego żonę Gertrudę, a w 1979 roku ostatnia właścicielka tej kolekcji, pani Hunt, wielka miłośniczka psów, przekazała ją zamkowi.

„W 1977 roku pani Gertrude Hunt przekazała kolekcję obroży dla psów Leeds Castle Foundation ku pamięci swojego męża, historyka Johna Hunta. Pan i pani Hunt byli zapalonymi kolekcjonerami i zgromadzili dużą ilość dzieł sztuki i antyków. Obroże dla psów były szczególną pasją pani Hunt” – czytamy na stronie muzeum.

To jedyne muzeum na świecie z tak bogatą kolekcją zabytkowych obroży. Wystawionych do oglądania jest około 130 eksponatów. Wiele z nich pochodzi ze średniowiecza i pod względem piękna (i ceny) nie ustępuje ogólnie uznanym arcydziełom sztuki.

Darowizna Gertrude Hunt obejmowała jakieś 60 obroży ze wszystkich zakątków Europy, pochodzących z okresu od XVI do XIX wieku. Od czasu tego oryginalnego prezentu kolekcja stale się powiększa.

XV wiek rozpoczyna kolekcję

Najstarszy eksponat pochodzi z końca XV wieku i należał do hiszpańskiego mastifa. Obroża zakładana była wtedy psu w celu ochrony przed wilkami i niedźwiedziami. Kolczaste obroże były używane podczas polowań. Zaopatrywano w nie psy walczące z dużymi i niebezpiecznymi zwierzętami takimi jak niedźwiedzie, wilki, dziki. Wykonane one były z grubych mosiężnych ogniw lub skóry i zaopatrzone w metalowe kolce.

W XVI wieku pojawiły się obroże z zamkami, tylko właściciel klucza mógł udowodnić swoje prawo do posiadania psa. Jeżeli istniała kwestia sporna co do własności psa, prawdziwy właściciel mógł to udowodnić, otwierając zamek. Dodatkowo większość z tych obroży miała mosiężną lub stalową tabliczkę z wygrawerowanym nazwiskiem i adresem właściciela.

Skóra, żelazo i mosiądz

Zdecydowana większość prezentowanych obroży jednak wykonana została ze skóry, czasem podszytej od wewnątrz miękką tkaniną lub zamszem. W przypadku psów większych najczęściej stosowano szerokie obroże. Duże psy, które towarzyszyły właścicielom przede wszystkim ze względu na prestiż i urodę, zwykle nosiły mosiężne obroże ze srebrnymi lub stalowymi medalionami z wygrawerowanym imieniem właściciela.

Obroże jubilerskie stały się modne w XIX wieku. Nad projektowaniem ich często pracowali znani jubilerzy. Obroże były symbolem statusu dla właścicieli psów; w średniowieczu pojawiły się i rozpowszechniły ozdobne obroże wykonane z metali szlachetnych i kamieni. Dla kontrastu warto zwrócić uwagę na oryginalne egzemplarze współczesne, wykonane z opon, plastiku i koralików.

Daria Wyrostkiewicz – napsitemat.com.pl