Lęk separacyjny u psa. Objawy i środki zaradcze

Lęk separacyjny to zaburzenie zachowania, które objawia się oznakami stresu. Widoczne jest zwłaszcza wtedy, gdy pies oddzielony jest od swoich właścicieli lub osób, do których jest szczególnie przywiązany. Lęk separacyjny doprowadza często objawami właścicieli psa do irytacji, co tylko pogarsza sytuację!

Jakie są przejawy lęku separacyjnego?

• Pod nieobecność mistrzów

Gdy tylko właściciele odejdą, pies niszczy wszystko, co może; szczeka, a raczej jęczy! Robi bałagan i wypróżnia się w domu. Dlatego często przy takim widoku trudno jest zachować stoicki spokój po ciężkim dniu pracy. Inne objawy są takie, jak np. zaangażowanie w czynności zastępcze, na przykład lizanie łap.

• W obecności pana

Kiedy właściciele są obecni, psy, o których mówi się, że są „lepkie” i są dotknięte lękiem separacyjnym, zawsze są wtedy ze swoimi właścicielami i nieustannie proszą o naszą uwagę. Jeśli zauważysz, że Twój pies wszędzie za Tobą chodzi, gdy tylko wstaniesz, nawet podczas drzemki, może cierpieć na nadmierne przywiązanie.

• Na zewnątrz

Na spacerach są to psy, które nie oddalają się zbytnio od swoich właścicieli i zawsze potrzebują z nimi kontaktu wzrokowego.

Jakie jest źródło lęku separacyjnego?

Młode szczenięta w pierwszych tygodniach życia są całkowicie zależne od opieki macierzyńskiej. Przywiązanie to uspokajająca więź, która wiąże psa z określonym przedmiotem lub istotą. Zaczyna się od matki, potem od rodziny zastępczej.

Od najmłodszych lat matka uczy swoje szczenięta, aby stopniowo oddalać się od niej. Nie odpowiada już na wszystkie ich prośby, żąda, aby spały dalej od niej, odpycha je, jeśli się jej trzymają. W ten sposób w okresie dojrzewania szczenię jest trwale odłączone i żyje swoim dorosłym życiem w ramach hierarchii ustalonej w systemie rodzinnym.

Po przybyciu do nowego domu szczeniak bardzo szybko przyczepia się do jednej lub większej ilości osób. Właściciele często popełniają błąd zbytniego „rozpieszczania” szczeniaka. Głaszczą go i przytulają, gdy tylko szczeniak szczeknie, i dają mu dominujące przywileje, takie jak pozwolenie mu na jedzenie wszędzie czy spanie wszędzie. On jest taki uroczy! – mówią…

Może to jednak mieć konsekwencje dla przyszłego życia ze szczeniakiem. Nie dokonują niezbędnego oderwania psa od „niemowlęctwa” i przysposobienia do samodzielności, jak zrobiłaby to jego matka. W rezultacie, gdy pies widzi, że opuszcza swój jedyny punkt orientacyjny, to znaczy swojego pana, staje się bardzo niespokojny i manifestuje swoje cierpienie, niszcząc otoczenie (np. dom) i szczekając. Krótko mówiąc, jest zależny od swojego pana!

Ponadto pewne zachowania pana wywołują ten niepokój, takie jak rytuały wyjścia i powrotu. Rzeczywiście, gdy właściciel odchodzi, próbuje uspokoić psa, porozmawiać z nim, wytłumaczyć mu, że nie wyjedzie na długo. Cały ten rytuał wywołuje u psa niepokój, ponieważ szybko rozumie, że wszystkie jego znaki poprzedzają odejście jego pana. Tak więc niepokój psa wzrasta, im bardziej widzi swojego pana sznurującego buty, zabierającego płaszcz, machającego kluczami. Wszystkie te rytuały ostatecznie skutkują jeszcze większym stresem psa i przyspieszeniem procesu zamiast go odwracać. Podobnie, rytuał powrotu jest również problemem, jaki pies celebruje u swojego pana i na odwrót. Ponieważ pan czuje się winny, że zostawił swojego psa, odpowiada na jego prośby i pies kojarzy powrót pana z uspokojeniem. Jeśli pies wyrządził krzywdę, zwykle go skarcimy. Ale musisz wiedzieć, że pies rozumie, że zrobił coś złego, gdy jest korygowany na miejscu. Wychowywanie go dwie godziny później jest bezużyteczne i tylko wzmacnia jego niepokój. Kiedy wrócisz do domu, musisz zachować spokój, zignorować psa, wysłać go, aby delikatnie położył się w koszyku i potem dopiero posprzątaj bałagan (ale nie przed wykonaniem polecenia dla psa). Niełatwe… ale niezbędne!

Co zrobić, jeśli Twój pies ma lęk separacyjny?

Jeśli Twój pies jest już niespokojny, gdy Cię nie ma, krok po kroku należy nauczyć go niezależności od Ciebie:

• Nie pozwól mu spędzić z tobą nocy na łóżku, a nawet w sypialni. Musi spać w innym pokoju.
• Nie odpowiadaj systematycznie na prośby psa, jeśli chodzi o szukanie przytuleń, a z drugiej strony nakłaniaj go do zabawy, do głaskania, nawet jeśli jest to dopiero kilka minut później, po jego wymuszaniach pieszczot. Zawsze to Ty powinieneś nawiązać kontakt z psem. Inicjować.
• Nie akceptuj sytuacji, że zawsze jest przy Tobie i czasami wysyłaj go do koszyka, aby nie był w tym samym pokoju co Ty.
• Jeśli piszczy, płacze po psiemu, jego wezwania nie powinny być odbierane, nawet po to, by go upominać, ponieważ Twój powrót będzie kojarzył się z jego płaczem, a nie z naganą! Dlatego za każdym razem zaczynać będzie od nowa.
• Przełam rytuały wyjazdu i powrotu: przed wyjazdem zignoruj ​​swojego psa przez dobre pół godziny, aby nie kojarzył wyjazdu z brakiem kontaktu między wami. Po powrocie powinieneś zrobić to samo: jeśli Cię wita szaleńczo, odepchnij go i poproś, aby poszedł spać w swoim koszyku i nie nawiązuj kontaktu z własnej inicjatywy, aż do pół godziny później.
• Jeśli pies wyrządził szkodę, nie łaj go ani nie sprzątaj przy nim: nie zrozumiałby i byłby bardziej zaniepokojony.

Kiedy to nie wystarczy lub szczekanie psa jest problemem dla sąsiadów, wizyta u weterynarza staje się niezbędna! Rzeczywiście, czasami z pomocą weterynarza behawiorysty, Twój weterynarz może skonfigurować bardziej spersonalizowaną terapię behawioralną powiązaną lub nie z leczeniem medycznym. Leki te, przepisywane przez kilka miesięcy, mają na celu zmniejszenie niepokoju psa, a tym samym lepsze zaakceptowanie zmian, nieobecności jego pana… Dzięki temu nauka jest łatwiejsza!

dr Bénédicte Hivin – lekarz weterynarii

Tekst za wanimo.com

Tłumaczenie Robert Wyrostkiewicz (SWKiPR/PPK)

Fot. Pixabay.com