Hodowli nie dzielimy na organizacje, ale na hodowle dobre i złe. Te ostatnie trzeba zamknąć!
W świecie „covidialnym” pies stał się przyjacielem człowieka większym niż kiedykolwiek. Polacy izolując się przed światem coraz chętniej przyjmują pod swój dach psy, w tym psy rasowe. Czas spędzony w izolacji mija im mniej boleśnie, a terapeutyczne i dobroczynne zalety czworonożnych przyjaciół znane są wszystkim, którzy doświadczyli psiej miłości.
W tym samym czasie można zaobserwować przedziwne ruchy w hermetycznej przestrzeni organizacji hodowców psów. Nie zawsze są to manewry zgodne z przepisami czy zwyczajną etykietą ludzi przestrzegających zapomnianego już kodeksu honorowego. W takich dyshonorowych zagranicach celuje niestety dawny monopolista, Związek Kynologiczny w Polsce, który od kilku lat robi wszystko, by inne organizacje zrzeszające hodowców czuły się organizacjami „gorszego sortu”.
Czasami znajomi pytają mnie, dlaczego jedna hodowla patrzy wilkiem na inną tylko ze względu na szyld organizacyjny? To dla ludzi serdecznych, niezawistnych, kochających zwierzęta zachowanie całkowicie niezrozumiałe. Odpowiadam zapewne mało odkrywczo, ale raczej trafnie, że jeśli nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze. Tymczasem hodowle psów rasowych powinny dzielić się tylko na dwa rodzaje. Na dobre i złe. Te ostatnie należy pozamykać.
Piotr Kłosiński
prezes PPK, wiceprezes WKU, wydawca „Na Psi Temat”
Już jest! Magazyn „Na Psi Temat” – DRUGI NUMER!
(za „Słowo wstępne Wydawcy Magazynu „Na Psi Temat”, nr 2, kwiecień 2021)
