5 rzadkich chorób psów. To warto wiedzieć!

Oto 5 rzadkich chorób psów! W Stanach Zjednoczonych studenci weterynarii uczą się następującego porzekadła: „Kiedy słyszysz tętent kopyt, myśl o koniach, a nie o zebrach”. Oczywiście, gdy masz do czynienia z objawami, musisz najpierw rozważyć najbardziej prawdopodobną przyczynę (konia). Dopiero gdy diagnoza wykluczy powszechne choroby, może ostatecznie ujawnić rzadką patologię (zebrę). Ale chociaż objawy są głównie spowodowane powszechną chorobą, są chwile, kiedy odzwierciedlają rzadką chorobę. Rzadko więc odgłos kopyt może zwiastować zebrę, a nie konia!

Jako przykład podajemy 5 rzadkich chorób, które mogą mieć wpływ na naszych lojalnych czworonożnych przyjaciół.

1 – Łysienie X

Łysienie to nieprawidłowy brak włosów, występujący częściej u psów niż suk. X po prostu ilustruje brak wiedzy lekarzy weterynarii na temat tej choroby. Bez wyraźnego powodu najbardziej dotknięte są szpice (akity, samojedy, pomeraniany, malamuty itp.). Mówiąc konkretnie, pies z łysieniem X zaczyna stopniowo tracić sierść w wieku około 3 lat. Na początku jego sierść kręci się z tyłu ciała (jak puch szczenięcia), a następnie wypadają mu włosy. W miejscu wyłysiałym skóra staje się czarna. W rzeczywistości ta choroba jest również nazywana „chorobą czarnej skóry”. Zjawisko to może ograniczać się do kilku obszarów tyłu psa lub rozciągać się wyłącznie na tylne nogi, podstawę ogona, boki, a nawet tył szyi. Ponadto wypadanie włosów związane z łysieniem X jest podobne do tego spowodowanego problemem hormonalnym. Aby potwierdzić rozpoznanie, konieczne jest zatem wykonanie innych badań (krwi, moczu, biopsji). Chociaż bardzo widoczna, choroba ta nie jest niebezpieczna dla psa. Nie ma leczenia, które by go z niej wyleczyło, ale niektóre psy pozytywnie reagują na suplementy hormonalne, leki hamujące czynność nadnerczy lub kastrację.

2. Hipertermia złośliwa

Może dotyczyć wszystkich ras psów. Ta rzadka choroba jest defektem genetycznym, który wpływa na mięśnie szkieletowe, uniemożliwiając im normalne funkcjonowanie. U psów dotkniętych chorobą jest wywoływana głównie przez gazy znieczulające i niektóre środki zwiotczające mięśnie, które uszkadzają tkankę nerwową, nerki i wątrobę. Inne bodźce mogą również powodować drgawki: podniecenie, stres, intensywną aktywność itp. Podczas napadu hipertermia złośliwa powoduje gorączkę, skurcze, zaburzenia rytmu serca i zwiększoną produkcję dwutlenku węgla. W niektórych przypadkach może to być nawet śmiertelne. Ponieważ choroba ta jest rzadka, często jest diagnozowana po napadzie/objawach, chociaż testy można wykonać w dowolnym momencie od urodzenia. W tym celu lekarz weterynarii wykonuje test DNA i ewentualnie biopsję mięśnia. Medycznie można złagodzić przebieg choroby poprzez dożylne podanie środka zwiotczającego mięśnie (dantrolenu). W pozostałym czasie należy unikać ryzykownych sytuacji, które mogą wywołać kolejny smutny epizod.

3 – Moczowód ektopowy

Moczowód ektopowy jest rzadką wadą rozwojową obecną od urodzenia, zwłaszcza u suk. U normalnego psa dwa przewody (moczowody) przenoszą mocz z nerek do pęcherza. Ale w przypadku moczowodu ektopowego jeden z przewodów – czasami oba – jest przymocowany do niewłaściwego miejsca na pęcherzu, a nawet do innego narządu (cewki moczowej, macicy lub pochwy). Ta wada zaburza funkcjonowanie pęcherza i zwieraczy cewki moczowej. Ponadto dotknięte chorobą psy na ogół cierpią na nietrzymanie moczu (ciągłe lub przerywane). Pozycja i stres mogą również nasilać nietrzymanie moczu. Moczowód ektopowy może również powodować powtarzające się infekcje dróg moczowych. W celu zdiagnozowania ektopowego moczowodu u psa lekarz weterynarii wykonuje prześwietlenie, USG oraz cystoskopię (następnie wprowadza do układu moczowo-płciowego mikrokamerę). Ponadto przeprowadza również analizę moczu, aby wykryć możliwe infekcje. Wreszcie moczowód ektopowy można leczyć tylko operacyjnie. Następnie może nadal utrzymywać się lekkie nietrzymanie moczu. Zabiegi uzupełniające umożliwiają wówczas stymulację zwieraczy.

4 – Miastenia (Myasthenia gravis)

Dziedziczna lub nabyta choroba powoduje osłabienie mięśni związane ze słabym przewodzeniem między nerwami i mięśniami. Wrodzona wynika z niewydolności układu odpornościowego. Nabyta myasthenia gravis może być spowodowana rakiem (grasiczak) lub dysfunkcją tarczycy lub grasicy. U psów głównym objawem choroby jest osłabienie mięśni, które często pogarsza się podczas ćwiczeń. Przez większość czasu piesek musi po prostu odpocząć, aby odzyskać siły. To osłabienie może ograniczać się do kilku mięśni (takich jak przełyk lub krtań) lub rozprzestrzeniać się po całym ciele. Rozpoznanie miastenii przeprowadza się na podstawie prześwietlenia klatki piersiowej, badania elektrofizjologicznego (analizującego aktywność elektryczną serca) i badania krwi (przeciwciała). Wtedy leczenie zależy od postaci choroby. W przypadku guza często wymagane jest chirurgiczne usunięcie. W przypadku innych typów istnieją różne leki, które leczą zarówno objawy, jak i przyczyny.

5 – Choroba Vogta-Koyanagi-Harady (zespół naczyniowo-naczyniowy lub naczyniowo-skórny)

Ta choroba autoimmunologiczna powoduje wiele objawów, szczególnie u młodych psów. Z jednej strony występują problemy ze wzrokiem: odwarstwienie siatkówki, niewyraźne widzenie, ślepota, nadwrażliwość na światło, obrzęk rogówki, stan zapalny (zapalenie błony naczyniowej oka). Z drugiej strony zespół VKH dotyka również skóry i włosów: odbarwienia, zmiany wokół powiek, ust, opuszek i narządów płciowych. Może nawet prowadzić do niedoczynności tarczycy. Wydaje się, że akita inu ma predyspozycje do tej choroby, podobnie jak husky, samojed i shiba inu. Weterynarz diagnozuje chorobę VKH poprzez obszerne badania krwi i biopsje skóry. Zwykle działania medyczne to specjalistyczne leki. W zależności od objawów mogą być również potrzebne inne metody leczenia.

Wniosek

Na szczęście choroby rzadkie są bardzo rzadkie, chociaż niekoniecznie są ekstremalnie rzadkie. Tak czy inaczej, nadal potrzebna jest dalsza analiza, aby zidentyfikować te „zebry”.

Źródło: „5 Maladies rares chez le chien” – nosamisleschiens.fr

Fot. Pixabay.com (na zdjęciu mastif neapolitański, zdrowy… tylko, że w swoim żywiole więc nieco dziwaczny kadr 🙂 )